Η ιδέα για τη δημιουργία ενός καταφυγίου στον Ψηλορείτη είναι τόσο παλιά όσο και ο ίδιος ο σύλλογος. Το 1968 η τότε ¨παρέα¨ του συλλόγου σε μία εξόρμηση της στην νότια πλευρά του Ψηλορείτη, στην περιοχή Τουμπωτός Πρίνος, οραματίστηκε τη δημιουργία του καταφυγίου σε εκείνο το σημείο και αμέσως πέρασε στο σχεδιασμό. Έτσι υπό την προεδρία του Ηρακλή Σκευάκη ξεκίνησε…

Πρώτο πρόβλημα ήταν το νερό. Έπρεπε να το κουβαλάνε από τα Άπλτρα, μία πηγή όχι και τόσο κοντά. Οπότε το καταφύγιο ξεκίνησε με την δεξαμενή του νερού (1972). Ακολούθησαν τα θεμέλια. Νερό, άμμο και πέτρες υπήρχαν άφθονα αλλά έπρεπε να κουβαληθούν πολλά ακόμα και δρόμος δεν υπήρχε… μπήκαν σε κίνηση τα γαιδουράκια φυσικά από τα κοντινά χωριά, αλλά η διαδικασία ήταν αργή και πολυδάπανη. Χρειάστηκε να πραγματοποιηθούν 5 εκδρομές στο φαράγγι της Σαμαριάς για να μαζευτούν τα χρήματα για τα θεμέλια μόνο, τα οποία και ρίχτηκαν το 1973.

Για καλή μας τύχη το δύσκολο, όπως αποδείχτηκε, έργο της κατασκευής δεν συνεχίστηκε έτσι. Το 1974 δόθηκε χορηγία για την τοιχοποιία και αρκετά αργότερα με τη βοήθεια της τότε νομάρχη κ. Βασιλικής Μόσχιαλου ολοκληρώθηκε επιτέλους το κτήριο.

Αρχιτεκτονική

Παρατηρήστε λίγο την όψη του καταφυγίου…Δεν αναρωτιέστε πως αυτό το καταφύγιο, με τον δίπατο πύργο του και τις καμάρες του διαφέρει τόσο από όλα τα υπόλοιπα;

Αυτό το οφείλει στον αρχιτέκτονα και μέλος του συλλόγου κ. Χαράλαμπο Τσιριμπονάκη ο οποίος εμπνεύστηκε από τα μιτάτα του Ψηλορείτη. Στην εφαρμογή πέρασε ο αρχιτέκτονας κ. Χρίστος Μανωλεσάκης ο οποίος ανέλαβε και την επίβλεψη του έργου. Έτσι το καταφύγιο μας, χτισμένο με υλικά παρμένα από τη γη στην οποία στήθηκε και με σχεδιασμό αντίστοιχο της αρχιτεκτονικής παράδοσης του βουνού, στέκεται απόλυτα εναρμονισμένο με το τοπίο.